Rotterdam heeft meer dan een koopgoot

We moeten ons een beetje schamen, dat we zo lang geen wandeling meer gepubliceerd hebben. We hebben wel wat gefietst, en soms wat gewandeld in de tussentijd, maar veel te weinig! Misschien dat we de draad weer kunnen oppakken.
Met -te dure- Blokkertreinkaarten hebben we de NS wandeling Rotterdam Maasstad op ons genomen. Hoewel we de verwachting hadden weinig nieuws te zien, zijn we zeer aangenaam verrast door voor ons volkomen onbekende stukjes havenstad.

De kleurrijke Markthal

Wel was het voor onze voetjes veel te lang, vandaar dat we uiteindelijk strompelden door de door Liesbeth als toegift bedachte Markthal.
Na een echt lekkere koffie bij Café Engels op het stationsplein togen we naar het westen, waarna we al snel langs singels liepen die we nog nooit hadden gezien. Daarna gingen we naar Delfshaven, met een stuk historie die ons nog helemaal onbekend was.

Het rustieke Delfshaven

In de watertaxi op weg naar de overkant van de Maas

We kwamen daarna in de havens, bij het Lloyd kantoor van de Holland Amerika Lijn, een uniek stukje 20e eeuwse geschiedenis. De Euromast was onze lunchplek (crêpes) en het abseilen trok onze belangstelling. We besloten het toch maar niet te doen.
Via andere havens was de veerhaven de plaats waar we met de watertaxi naar Hotel New York gingen, ook een welhaast onvergetelijke vaarervaring.

Op het Noordereiland op weg naar de Willemsbrug

Langs de Maaskade richting Erasmusbrug

We wandelen langs de Maaskade naar de Koninginnebrug en de hefbrug op het Noordereiland. Uiteindelijk kwamen we via de Willemsbrug bij de kubuswoningen bij station Blaak. Na een terrasje met een biertje, zouden we nog via het Museumpark gaan alvorens bij Centraal Station uit te komen.

De Kubuswoningen

Met 20 km op de teller van Liesbeth (hij zou 'maar' 15 km lang zijn) kwamen we uiteindelijk weer de trein in.
Omdat Liesbeth had gerekend op buiten de deur eten en geen boodschappen had gedaan, hebben we een frietje op het station van Dordrecht gescoord. Lekker!

Opnieuw het Vennenpad gaan lopen

Het leek ons een aardig idee na ruim zeven jaren weer een nieuwe start te maken met het Brabants Vennenpad. Dit keer wilden we in ieder geval een onbegaanbaar stukje van die periode in ons pad opnemen en daarom begonnen we de eerste etappe in Sint Oedenrode in de hoofdrichting van het boekje, die we verder ook aan wilden houden.
Omdat we nog niet veel gewandeld hadden dit jaar zouden we met een bescheiden afstand van ruim 10 km een eerste start maken en dan uitkomen bij het café dat bij het Duitse lijntje ligt, aan de Kasterense straat.
Het gemiste stukje was bij de Dommel even buiten Sint Oedenrode, omdat dat bij onze vorige periode een overstroomd pad gaf, waar we niet verder konden, en we terug moesten en in de duisternis pas aankwamen aan het einde in Sint Oedenrode.
Maar dit keer waren de omstandigheden uitstekend waardoor we erg konden genieten van de fraaie oevers die de Dommel in de loop der eeuwen had uitgesleten en waar we een prachtige blik op konden werpen.

We waren op tijd begonnen, en gefietst naar Sint Oedenrode waar we een bakje met appeltaart namen en zagen dat we aan het eind terecht konden op de markt voor een heerlijk ijsje, een mooi vooruitzicht voor Liesbeth.
We passeerden de enthousiaste kanoërs bij café Dommelzicht en via de buitenwijken van Sint Oedenrode kwamen we in het rustieke Kinderbos, waar we gelukkig geen zoekende pedofielen tegenkwamen maar wel een bankje om onze zelfgesmeerde lunch te nuttigen en voorzichtig om te springen met de watervoorraad.
Sloffend over een zandpad kwamen we weer bij de oversteek van de Ollandse weg, waarna we nu wel de Dommel bereikten en konden volgen.

We gingen achter Olland langs, tot we bij het Oud Duifhuis kwamen, waar we verrast werden door een ooievaar staande op het hoge nest in de achtertuin van een rustieke boerderij.

Nog een kilometertje Kasterense straat en we zagen de verlossende okergele kleur van onze Corsa al schitteren in de zon, de hitte in de auto deed ons nog meer verlangen naar het lekkere ijsje, waar we een kwartiertje later heerlijk van zaten te genieten.

Ton.

16 km Knooppunten vanuit Diessen.

Hallo bezoekers van ons wandelblog.

Vandaag een kort verslag van de wandeling die we 12 november met stralend herfstweer hebben gelopen, het komt er regelmatig niet van om een verslagje te maken, maar beter laat dan nooit.

We zijn deze 16 km wandeling gestart in Diessen, een mooi klein plaatsje niet zover uit de buurt dit omdat we ook pas s'middags aan deze wandeling gingen beginnen, en het is vroeg donker nu.
De wandeling start in het centrum en we lopen binnen enkele minuten al aan de oevers van de Reusel.

We wandelen door mooie weilanden/ bossen/ en langst kleine achteraf liggende boerderijtjes.

We kwamen zelfs dit pandje tegen met in de voortuin zo'n 7 pauwen aan de wandel.

De herfst is ook wel een erg mooi jaargetijde voor een boswandeling, het was heerlijk om zo door de bergen bladeren te stappen.

Via Hilvarenbeek waar het tijd was voor een verlate lunch op het dorpsplein I(gelegenheden genoeg) wij bezochten Café 't Schouwke, liepen we weer verder richting Esbeek waar de koeien nog heerlijk nieuwsgierig op voorbijgangers reageren.

In Baarschot is het weer tijd voor een stop bij d'Ouwe Brouwerij, een erg gezellig restaurant/Pannekoekenhuis met terras.

Baarschot is ook het plaatsje waar we de Reusel weer terugvinden en die blijven we dan volgen via wat uitstapjes hier en daar tot we weer terug zijn in Diessen.

Nog net voordat het echt donker wordt zien we Diessen weer liggen, de lantaarnpalen zijn ondertussen weer aan, het was een heerlijke wandeldag die alleen jammergenoeg weer eindigt met een blessure voor mij aan mijn enkel. Nu maar hopen dat die snel weer verdwijnt en we weer aan een volgende mooie wandeling kunnen beginnen, waarvan we dan zeker weer verslag zullen uitbrengen.

Knooppunten zijn van de kaart Land van de Hilver.

                                          Eindbestemming in zicht!

Wandelgroetjes van 

Liesbeth en Ton.

15 km Oeverloperpad Zuidroute.

Hallo wandelliefhebbers,

Vandaag heb ik weer eens een wandeling voor jullie die we gisteren gemaakt hebben met dat heerlijke nazomerweer.
Het was al erg lang geleden voor ons dat we een stuk Oeverloperpad hadden gelopen, het pad is ondertussen zelfs met het Lingepad samengevoegd en heet het Grote Rivierenpad nu.
Sommige stukken die we gelopen hebben gisteren zitten in het nieuwe pad niet eens meer opgenomen, jammer hoor want onze eindbestemming Brielle is een erg mooi plaatsje.
Onze wandeling start tussen Spijkenisse en Geervliet waar Ton mij vorig jaar heeft moeten achterlaten, (heeft me met de auto opgehaald hoor, dus heb er niet al die tijd hoeven wachten (lol))daardoor loopt hij een stukje opnieuw maar een mooie omgeving maakt alles goed.
Ook dit keer gaat het niet helemaal zonder problemen want een enkel die niet meewerkt is lastig bij 15 km wandelen, maar ik heb het gered (gelukkig)
We kwamen door de plaatsjes Geervliet, Heenvliet, passeren Brielse Brug en Zwartewaal tot in Brielle.
Hier volgt een kleine impressie in de vorm van enkele fotoos. Veel dijkjes en water gecombineerd met pitoreske plaatsjes, een mooie afwisselende wandeling.
Nog twee etappes te gaan dan is het pad afgerond, wordt vervolgd.

Groetjes Liesbeth en Ton.

Geervliet.

Heenvliet.

Zwartewaal

Brielle.

Eindelijk weer eens een nieuw berichtje hier, wandeling omgeving Goirle.

Hallo bezoekers van ons wandelblog, dat is lang geleden dat we hier wat gepost hebben.
We hebben toch wel de nodige km gemaakt maar het verslag maken kwam er gewoon niet van, ook zijn we een tijd minder fanatiek geweest, oorzaak zijn dan meestal mijn lichamelijke beperkingen en het weer.
Maar vol goede moed gaan we proberen de draad weer op te pakken met wandelen en met de verslagen want Oostenrijk roept weer komende zomer en dan moet het niveau toch wel weer wat hoger liggen.
We zijn afgelopen donderdag (Hemelvaart) begonnen met een knooppuntenwandeling met als start Beekse Bergen Safaripark in Hilvarenbeek, of eigenlijk net er achter en zijn van daaruit richting Goirle gewandeld, eerst over een doorgaande weg die langst het Safaripark loop en daarna door een mooi waterrijk gebied zoals de foto' s jullie laten zien. Deze grote waterplas zien we altijd liggen vanuit de auto op de snelweg ter hoogte van Tilburg/Goirle, leuk om er eens een stuk omheen te wandelen. Je komt dan uit bij een nog nieuwe mooi aangelegde buitenwijk van Goirle, wij zijn er helemaal omheen gewandeld door mooie wijken met de in bloei staande Rhodondendrons. Daarna met een bocht richting centrum van Goirle voor een heerlijke lunch op een terrasje in de zon.
Daarna zijn we richting kerk gelopen en achter de kerk is een prachtig wandelgebied (zelfs rolstoelvriendelijke stukken) aangelegd, van daaruit weer richting de auto.
We kijken terug op een fijne wandeldag met iets meer km's dan de bedoeling was, maar moe en voldaan is de eerste start weer gemaakt (ook hier)
Wandelgroetjes en tot de volgende wandeling.
Liesbeth

Mooie Rhodondendrons.

Grote waterplas die we vanaf de snelweg altijd zien liggen.

Twee Leijestroompjes komen hier samen.

De molen in Goirle.

Mooie natuurwandeling aangelegd achter de kerk in Goirle.

MidweekjeTwentepad 87 km.

DAG 1: TUBBERGEN - ALMELO, 15 KM

Liesbeth heeft er echt zin in, mooi weer, prachtige bloemen aan de kant.

We gingen de ultieme uitdaging aan, 87 kilometer in 5 dagen, inclusief fietsritten en de autoritten van thuis naar Hengelo en terug. Gelijk goed voor de eerste discussie. Ton had thuis een schema'tje gemaakt, maar Liesbeth bleek ter plekke slechts 12 kilometer op de eerste dag veel te weinig te vinden en wilde graag met 15 kilometer beginnen. Zo gezegd zo gedaan dus, en pas in de loop van de middag stonden we startklaar ten westen van Tubbergen in de hitte (27 graden) voor de eerste etappe. Al na een kilometer werden we geconfronteerd met een drie keer levenshoog standbeeld van Schaepman, de theoloog en politicist, grondlegger van kiesrecht en bijzonder onderwijs, die blijkbaar daar vandaan kwam.
Afijn, we deden de kilometers die voor ons lagen en gingen richting Almelo. We hadden al een lunchje bij het Hondenven achter de rug en na een kleine afdaling kwamen we bij de eerste mooie Twentse hoeve en toen al viel ons op hoe verzorgd alles er uitzag. Via rivierbeddinkjes (Hunzerbeek en Markgraven) en al dan niet verlegde lopen (in de buurt van Maria-parochie) kwamen we bij het kanaal Almelo-Nordhorn, wat al gelijk na de aanleg in 1886 uit de gratie was omdat de spoorwegen toen in opkomst waren.

Het Hondenven ligt verstopt in het heideveld.

Ton is klaar voor de lunch, gewapend met pet en zonnebril!

De rivier werd heringericht ten noorden van Almelo

Het werd wel een latertje, want na het leuke slot langs de Gravenallée richting Huize Almelo en het centrum van de stad naar het station, moesten we nog met de fiets naar de auto, en de route was niet de meest rechtstreekse die Ton had uitgestippeld. We waren pas laat in het hotel, waar we incheckten en een snelle douche (Liesbeth: bad) namen. Mooie kamer, jammer dat er geen koelkastje was voor Ton's bier en Liesbeth's witte wijn. We gingen pas om negen uur eten bij de Twee Wezen, een heel druk en gezellig terras, om daarna moe maar voldaan de eerste dag af te gaan sluiten.

Jonge hooglanders in de weide tegenover huize Almelo

Toltarieven aan de Gravenallée in Almelo, 2,5 cent voor ons!

DAG 2: SPRINGENDAL - TUBBERGEN, 21,5 KM

Wat vroeger uit bed dan gebruikelijk, hadden we er weer zin in. We hadden gezien, dat horeca onderweg problematisch kon zijn en hebben bij een bakker in Tubbergen wat broodjes en krentebollen ingekocht, terwijl Liesbeth lekkere kaas had gehaald bij de supermarkt. Jammer dat we geen boter hadden, morgen bij het ontbijt maar wat cupjes in onze borstzak meesmokkelen.

We hadden wat pech met het parkeren van de auto, we moesten ca 500 meter aanlopen, omdat we niet bij de route konden komen.

Onmiddellijk na de start kwamen we in het prachtige Springendal, een erosiedal uit de laatste ijstijd. Sommige brokjes ijs waren nog niet gesmolten, dus we moesten wat uitkijken vanwege de gladheid. Op veel plaatsen in Twente schijnt ook de ijsvogel voor te komen, maar hoe we ook zochten, we konden hem niet vinden.

De Paardenslenk, in augustus staat de heide in bloei.

Ton laat zien dat hij wel de vorm heeft
 van de grenspaal, maar veel langer is!

Het ven bij water-/korenmolen Frans

De waterraderen getuigen van een werkzaam
 verleden, gevoed door de Mosbeek.

Na bos en hei (de Paardenslenkte) kwamen we bij de Duitse grens, waar Ton een kleine imitatie te besten gaf van Basil, uit Fawlty Towers. Helaas waren er geen Duitsers getuige van dit schouwspel.

Op een splitsing waren we even de richting kwijt, het boekje wilde ons over de es sturen, maar de pijlen wezen naar de verharde weg. We hebben ons daar maar aan gehouden, en kwamen eerst bij de water-/korenmolen Frans, waar het mooi was met een vennetje, en even later bij Bels, een watermolen, waar een goed terras met kakelende kippen bij was, met een goede lunchkaart.

Vanaf de grond zien de Mandercirkels er
heel wat minder spectaculair uit

We verlieten de heide via idyllische paadjes.

Via een nieuwe grenspaal (hij zal er al wel langer staan, maar wij waren hem nog niet tegengekomen), kwamen we bij de Mandercirkels, twee graancirkels (oorspronkelijk) omdat een zekere Jannink ooit gedacht had dat het graan handiger te oogsten was vanuit een concentrisch cirkelpatroon, maar als iedereen dat gaat doen, dan komt er wel veel oningevulde ruimte. Nu is het echter wel een vreemd fenomeen, zeker als je er middenin verdwaalt, zoals ons natuurlijk weer moest overkomen (weer een extra kilometer!). We hadden nog een zwaar laatste stuk, en we waren heel blij toen we bij de fietsen waren na het tunneltje. 

Veel groen in Twente, Liesbeth geniet met volle teugen
 (de eerste 19 km).

Gelukkig kwamen we veel andere jeugd tegen
onderweg.

Toen moesten we natuurlijk nog klimmen naar de auto, het laatste stukje lekker snel afdalen, maar omdat we de afslag misten daalden we te lang en mochten we nog even terugklimmen! Gelukkig bracht het avondwandelingetje in Hengelo na een heerlijke douche ons bij een tapasrestaurant, waar we lekker smulden. 

DAG 3: BEUNINGEN - OUD-OOTMARSUM

We zuchtten nog na van de hele lange wandeltocht de dag ervoor, maar ons doel was om het eind te gaan halen, dus we moesten weer op tijd op pad. We parkeerden onze auto bij Havezathe Singraven, omdat we de fietstocht tussen twee wandelstukken door wilden plannen, om de spieren wat afwisselender te gebruiken in de hoop overbelasting te voorkomen. Dit zou ons op zich wel goed bevallen. We liepen eerst langs de graskant van de Voltherbeek, en daarna een kilometertje langs 'ons' Almelo-Nordhorn-kanaal.

Graspaadje langs de Voltherbeek

Door het verwilderde deel van de Huneborg

Na een bankje-stop en een lekker bakje koffie uit ons kannetje passeerden we de Huneborg, dat is geen voetbalstadion, maar een vestingsstuk tussen wallen en grachten, die mogelijk nog door Attila zelf is opgeworpen (en mogelijk zijn er nog onontdekte ondergrondse gangen van daar naar Ootmarsum). Na een boerderij zou er een nieuwe routebeschrijving moeten zijn, maar dit viel wel tegen, waar we wilden lopen graasden een aantal paarden! Uiteraard lieten we ons niet (letterlijk!) uit het veld slaan, maar we vonden onze weg door wei en langs slootkanten en kwamen uiteindelijk in het ontzettend mooie Ootmarsum.

Ton kreeg een vriendje bij het binnenwandelen van Ootmarsum.

Kunst voert de boventoon in Ootmarsum,
samen met talloze mooie gebouwen uit een
ongetwijfeld rijk verleden.

Beeldenfestival bij de fontein in Ootmarsum

Ton poseert voldaan bij het kunstwerk.

         Veel kunst op straat, waar Liesbeth natuurlijk erg van houdt; veel galerieën in dit uiterst pittoreske plaatsje, en gelukkig ook veel plekjes om te lunchen. Hierna nog een kwartiertje of drie naar de fietsen, waarna we naar ons beoogde eindpunt fietsten. Op de laatste anderhalve kilometer werden we overvallen door een gigantische regenbui, en omdat we niet konden schuilen, werden we heel erg nat! De laatste 6,5 km werden voor Liesbeth niet de leukste, ondanks het mooie traject langs de Dinkel tot het terrasje in Beuningen, want de vliegende bijtinsecten zochten natuurlijk haar weer op, en ondanks wild om zich heen slaande bewegingen bleven ze maar komen (zie "Birds" van Hitchkock, maar dan in het open veld en insecten in plaats van vogels). 

De Dinkel oogt fraai,
 maar helaas waren er teveel bijtende insecten
in de buurt!

De stier (koe?) van Potter had hier kunnen staan!

Hoewel prachtig werd de lol wat verpest
  door weer een bui aan het eind.

Na het drankje bevonden we ons op het landgoed Singgraven en langs mooie lanen en bruggetjes en waterpartijen arriveerden we weer (opnieuw nat!) bij onze auto. Een mooie dag om bij de Chinees af te sluiten!

DAG 4: SAASVELD - BEUNINGEN, 19 KM.

Doordat het systeem van afwisselen ons goed was bevallen, plaatsten we de auto weer ergens over de helft, zodat we fietsen en wandelen weer gingen afwisselen. Ons eerste doel was Oldenzaal. Hoewel we de Markt in eerste instantie misliepen en wat doolden naar een terrasje, werd dit later wel goedgemaakt. We legden Plechelmus, de heilige naar wie de kathedraal is genoemd, op de gevoelige digitale plaat vast. 

Karakteristiek pandje in Oldenzaal!
Het Palthehuis, tevens museum!

Liesbeth kon het goed
vinden met Plechelmus in Oldenzaal.

Buiten Oldenzaal passeerden we de kasten van huizen, van de oude fabrikanten. Ook in de tuinen weer veel kunst. We kwamen bij een Wokrestaurant, waar we welkom waren om een koffie en cola te nuttigen op deze weer zeer warme dag. We gingen over de Hakenberg en kwamen snel bij de fietsen. De fietstocht was bijna eindeloos, omdat we route niet konden vinden en buiten de kaarten van ons boekje viel. Na veel gezoek en gedraai kwamen we uiteindelijk aan op de Postweg in Saasveld.

Appeltje eten bij één van de vele bruggetjes,
dit exemplaar verbindt de oevers van de  Gammelkerbeek.

Bij tegenzon leest Ton geïnteresseerd
de informatie over de ons omringende natuur.

  Vandaar liepen we langs een mooi traject met weer water (langs de Gammelkerbeek) en bos naar de Hulsbeek, waar we probeerden onze oude broodjes te slijten aan de eendjes, maar Liesbeth had gezien dat er verboden te voeren stond, dus we hielden ons maar gedeisd. Onze paraplus waren vandaag meegegaan, maar het was alleen maar warm, en geen spoor van nattigheid,

Is het mooi, of is het mooi?
Hulsbeek, recreatieterrein,
nabij Oldenzaal

 behalve 's avonds op het terras, waar we uit vrees voor onweer binnen gingen zitten bij de Blauwe Engel, maar de bui wachtte tot we weer buiten waren! (Overigens het minst lekkere eten van de week, waarschijnlijk omdat we al verwend waren!)

DAG 5: ALMELO - SAASVELD, 15 KM.

De laatste dag alweer en in de overtuiging dat we het zouden gaan redden gingen we na het uitchecken op weg (met weer twee paraplu's in de aanslag) voor de laatste 15 km, waarbij we besloten om het in één keer te lopen. Ton dacht zijn boekje verloren te hebben, en we waren al tevergeefs teruggereden naar Hulsbeek, omdat hij dacht dat het misschien op het dak van de auto gelegd was en er in de bocht afgezwaaid, maar Liesbeth had in een helder ogenblik bedacht dat ze wel eens in de door Ton ingepakte koffer kon kijken. En ja, onder de slordig opgevouwen overhemden vond ze (gelukkig!) het boekje terug.

Vanuit de Gravenallée gingen we lang langs het lateraal kanaal, een wateropvangkanaal om de inwoners van Almelo van natte voeten te vrijwaren. We stellen opnieuw vast dat het gebied er welvarend uitziet, alle huizen netjes zijn, goed in de verf, mooi onderhouden tuinen en bloemenperken, kortom een lust voor het oog om er te mogen wandelen. We love Twente!

Spectaculair Openluchttheater in Hertme,
waar Liesbeth Shakespear declareert.

 In Hertme worden we verrast door een spectaculair openluchttheater. Vervolgens zetten we koers naar Saasveld, via het Molenven, en uiteindelijk komen we voor de laatste keer bij onze fietsen! 

In Saasveld hebben ze ook
een mooi doorkijkje naar de kerk.

Een pad met 80% onverharde weg, heel veel afwisseling, mooi en af en toe wat minder (slecht) weer, verrassende ontmoetingen,   in een prachtige omgeving. Bijna vinden we het jammer dat we er zijn, maar we hebben nog een leuke fietstocht terug (bijna langs het afgelegde parcours). En met een stop in Rijssen, waar helaas Liesbeths favoriete kledingzaak Two faces dicht is, maar gelukkig zijn er wel lekkere ijsjes, en een trip die we bijna gewoontegetrouw afsluiten met een etentje in La Colline op de markt van Oss, komen we erg moe maar heel voldaan weer thuis bij de beestjes en de kindjes.